خدایی به قانون سنجش و پذیرش دانشجو اشاره کرد و گفت: براساس این قانون تکلیفی برای سازمان سنجش، وزارت علوم و آموزش و پرورش قرار داده شده است که براساس آن باید میزان تأثیرگذاری سوابق تحصیلی در پذیرش دانشجو طی سال‌های آینده روند افزایشی داشته باشد. همچنین براساس مصوبه مجلس جهت اعمال سوابق تحصیلی، وزارت آموزش و پرورش مکلف است امتحانات را طبق اصول سنجش به‌صورت استاندارد برگزار کند البته سوابق تحصیلی در سال 97 تأثیر 25 درصدی را بر نتیجه کنکور داوطلبان داشت این سوابق تحصیلی فقط مربوط به یک سال یعنی سال سوم دبیرستان یا سال دیپلم داوطلبان می‌شود.به گفته وی تکلیف سازمان سنجش براساس مصوبه شورای سنجش و پذیرش دانشجو، اطلاع‌رسانی در زمینه تأثیر درصدی سوابق تحصیلی برای داوطلبان است.
پانوشت:
بیانیه مدیرمسئول انتشارات علمی فار
من علی امین‌صادقیه مدیر مسئول انتشارات علمی فار هستم که به مدت 25 سال در خدمت آموزش و پرورش بوده‌ام و بیش از 15 سال در جایگاه برنامه‌ریز آموزشی، مدیریت مدرسه و مشاور برنامه‌ریز کنکور فعالیت کرده‌ام و در 3 سال گذشته با مسوولین گرامی سازمان تألیف کتب درسی و معاونین محترم وزارت‌خانه در جلسات متعددی شرکت داشته‌ام و با دیدگاه آنان تا حدودی آشنا هستم. منظور من از این معرفی به جهت اظهار نظرم در مورد عملکرد آموزش و پرورش حداقل در این 25 سال اخیر هست که بدانید به عنوان یک کارشناس می‌توانم حرف‌های خود را بزنم.
همانطور که می‌دانید نظام آموزشی وزارت آموزش و پرورش، در دو مقطع تغییرات عمده‌ای داشته است. اولین بار در اوایل دههٔ هفتاد در دوران آقای نجفی نظام آموزشی تغییر کرد که در مقطع متوسطه بود که به صورت مرحله‌ای در طی چندین سال شکل گرفت، با توجه به گستردگی آموزش و پرورش کشور و حساسیت هر گونه تحول آموزشی، نیاز به تغییر آهسته با شیب کُند می‌بود. جایگزینی نظام جدید در آن زمان، طی 8 سال در دورهٔ 4 سالهٔ متوسطه کامل شد. در طی آن 8 سال، معایب را به مرور بررسی کرده و آن را رفع نمودند. البته نه این که آن نظام کارآمد و بهتر از نظام قبل از خودش بود ولی شیب کند تغییر را رعایت کردند تا شاهد شوک در دورهٔ متوسطه نباشیم؛ زیرا حدود 4 میلیون دانش‌آموز به همراه 10 میلیون پدر، مادر، خواهر و برادر به عنوان خانواده در کنار دانش‌آموز متوسطه وجود داشتند که نباید استرس و نگرانی برای آنها ایجاد می‌شد.
و اما تغییر نظام آموزشی را مجدد در سال 91 شاهد بودیم که از پایهٔ ششم ابتدایی شکل گرفت. رئیس جمهور وقت با دستور اکید به مسوولین آموزش و پرورش تقریباً در عرض 6 ماه مانده به سال تحصیلی جدید، تصمیم گرفت تا ششم ابتدایی را دایر کند. کتاب‌های آن در کمتر از 5 ماه نوشته شد و نزدیک بازگشایی مدارس آموزش ضمن خدمت برای معلمان ششم ابتدایی انجام شد. حتی برای اضافه کردن کلاس در مدارس ابتدایی فکر نشده بود و با چه دردسری، دفاتر اداری را تبدیل به کلاس کردند. معلم کم بود و حتی از کادر اداری برای تأمین معلم استفاده شد. این نیروهای جدید، مدت زیادی بود که کلاس نرفته بودند و یا حتی بعضی از آنها هیچ وقت کلاسی را اداره نکرده بودند.
به هر حال در سال‌های بعدی هفتم، هشتم، نهم و در حال حاضر تا یازدهم این نظام تغییرات خود را طی کرده است. البته نه با شیب کُند بلکه به طور یکباره و حدود 8 میلیون دانش‌آموز که به همراه پدر و مادر و خواهر و برادر می‌شدند حدود 30 میلیون نفر. متأسفانه کتاب‌های پایهٔ جدید، هر سال دست‌نویس‌شان در آخر تیر ماه همان سال کامل می‌شود و تا ویرایش و چاپ شود تا آخر شهریور به طول می‌انجامد. دبیران هر پایه اوایل شهریور متوجهٔ محتوای جدید کتاب درسی می‌شوند. کتاب‌هایی که غلط بسیار دارند و اهداف درسی در آنها به دقت دنبال نشده است.
آیا آموزش و پرورشی که می‌بایست با تحول نظام آموزشی کشور به دنبال بالا بردن سطح دانشِ به‌‌روز شده، تثبیت خصلت‌های اخلاقی، افزایش قدرت فکری، مهارت دست‌ورزی، روحیهٔ پژوهشگری و … برای کودکان و نوجوانان ایران عزیز باشد، توانست به وظایف خود درست عمل کند؟! آیا فرزندان ایران زمین، در حال حاضر دارای خصایص مثبت اخلاقی، فکری و مهارتی شده‌اند؟! آیا یاد گرفته‌اند تا برای خلق آنچه به خاطرش به مدرسه می‌روند با یکدیگر تعامل کرده و تلاش کنند؟!
شاید بشود گفت که در 30 سال، اخیر هیچکدام از بخش‌های آموزش و پرورش ثبات، آرامش و مدیریت استراتژیک موثر مثبت به خود ندیده است. این ازهم‌گسستگی در وزارت‌خانه‌ای است که مهمترین سرمایهٔ ملی کشور را به دست دارد.
همچنین می‌توان گفت مدیریت در این نهاد حیاتی بسیار به هم ریخته است. نه در تولید کتاب، نه در آموزش، نه در ایجاد مهارت زندگی، نه در آماده‌سازی نیروی مجرب و خلاق و نه در هر سیاستی که باعث رشد سرمایه‌های اصلی این مرز و بوم شود کار برنامه‌ریزی شده‌ای صورت نگرفت و به طور ممتد رو به افول بوده است.
حال خیلی عجیب است که این وزارت‌خانهٔ سراپا اشکال، دائماً روی موضوع کنکور مانور می‌دهد و اشکال کار آموزشی و نگرانی دانش‌آموزان و خانواده آنها را از سیاست‌های کنکور می‌داند.
مسولین محترم آموزش و پرورش برای آن که عقب ماندگی خود را که باعث عقب ماندگی و عقب‌راندگی کشور شده است، و مربوط به این چند سال هم نیست پنهان نگه دارند، سعی می‌کنند آن را به کنکور و دانشگاه نسبت دهند و حتی راهکار ارائه کرده و اصرار می‌نمایند که سوابق تحصیلی با بالاترین مقدار (30 تا 50 درصد) در راه‌یابی دانش‌آموزان به دانشگاه نقش قطعی ایفا کند.
حداقل در ده پانزده سال اخیر، شاهد لو رفتن سوالات بعضی از دروس امتحانات نهایی سوم دبیرستان بوده‌ام. همچنین می‌دانیم که سوالات نهایی هیچ‌گونه توانایی رتبه سنجی دانش‌آموزان را نداشته و نخواهد داشت، زیرا این امتحانات براساس ارزیابی آموزشی برای عبور از یک پایه به پایهٔ دیگر بوده و برای رتبه‌بندی برنامه‌ریزی نشده است. به همین دلیل در سطح کشور در هر رشتهٔ نظری حدود 40 هزار نفر در امتحانات نهایی معدل بیش از 19 را کسب می‌کنند. حال چطور می‌شود برای این بازهٔ معدل رتبه مشخص کرد و اگر کسی بتواند رتبهٔ یک آزمون سراسری را کسب کند رتبهٔ او در سوابق تحصیلی‌اش چه خواهد شد تا بتوان رتبهٔ اصلی او را اعلام کرد؟
به نظر من مسولین محترم آموزش و پرورش با این حرف‌ها و اعلام نظرها، می‌خواهند ذهن مردم، اندیشمندان و فرهنگ دوستان میهن عزیزمان را از ناکارآمدی و اشتباهات پی در پی نظام آموزشی به سمت بخش‌های دیگر معطوف کنند تا مورد غضب مردم قرار نگیرند.
امید دارم رئیس‌جمهور گرامی و مجلس محترم شورای اسلامی هر چه سریع‌تر به خود بیایند و با حمایت از نخبه‌گرایی و شایسته‌سالاری به همراه اختصاص بودجهٔ مناسب و درخور به این وزارت‌خانهٔ انسان‌ساز، کشور را از ورطهٔ بی‌هویتی و نابودی نجات دهند.
@pharepub
واقعا عادلانه نیست…
#نهبه‌تاثیر‌سوابق‌تحصیلی
تا کی باید فدای تصمیمات اشتباه بشیم و آیندمونو ببازیم؟
این طرح برای کسانی که معدل پایین دارن یک بدبختیه بزرگه و حتی اگه ۱۹ هم باشی بازم رتبرو پایین میکشه لطفاکاری کنید که این طرحو برش دارن امسال آخرین شانس ما برای قبولیه و دیگه نظام عوض میشه لطفا فکری بکنید
واقعا واقعا این عادلانه نیست
چرا ما باید فدای تصمیمات اشتباه بشویم